Guatemala 2

Jaa waar was ik...

Tijd, zon... de reis misschien? Ik ben een dikke 20 uur onderweg geweest, vandaar ook gedeeltelijk die jetlag.. Ik keek qua reis vooral uit naar het (korte) verblijf in de United States, ik was graag naar de maccie gegaan. Jammergenoeg hadden we minder dan een half uur, en moesten we met de bus naar de Mac op het vliegveld. Dat ging hem dus niet worden. Toen zijn we maar naar een andere hamburgertent geweest, en ook die was ook wel heul lekkar. Maar goed, supersizen in de states was nog niet gelukt, met de nadruk op 'was'. Er komt namelijk ook nog een terugreis! Voor zover mijn maccie-update...

In het weekend hebben we onze vrije dagen doorgebracht in het huis, en we zijn op excursie geweest naar een vulkaan, de Pacaja. Dat was supermooi, en vooral een lange wandeling. Achteraf hoorden we van anderen dat er veel lava te zien is, en dat hebben we jammer genoeg niet mogen mee maken. We hebben wel hele hete stukken gezien, en gevoeld, en marshmallows gegeten. Jory heeft zelfs op de vulkaan staan plassen, dat was niet zo lekkar. Die putlucht was niet zo sheriff. We hebben er wel een hoop mooie fotos kunnen maken, 1 ervan is deze, ik sta er een beetje gek op want ik was aan het dansen voor de film;

Eenmaal beneden zijn we in een restaurantje gaan zitten, dat ons aangeraden werd door 'proppers', de lokale kinderen die ons eerder wandelstokken hadden verkocht. Daar zat een Nederlandse, de eigenaar van het restaurantje. Het bleek allemaal niet zo veilig als van tevoren gedacht, er waren een aantal weken geleden nog mensen omgekomen bij een rotslawine. Het moet wel gezegd worden dat dat aan de andere kant van de vulkaan was, waar je eigenlijk ook niet op mocht komen, juist voor dat gevaar. Maar goed, het is een leipe berg, en gelukkig zijn we er heelhuids afgekomen, en hebben we hele mooie dingen gezien. Ik ben zelf de berg op en af gelopen, af en toe gerend, en van het pad af geweest, maar niet iedereen heeft de tocht af kunnen maken. Zij zijn met paarden vervoerd. Dat was misschien ook wel leuk geweest, maar lopen is natuurlijk wel 'sheriffer'.

Dan het project. We zijn begonnen op de maandag, met de tour. Die krijgen alle vrijwilligers. Dit om een beeld te krijgen van de school (3 lokaties) en het gebied rond de school. Dat laatste wil zeggen dat we onder andere naar de dump geweest zijn. De vuilnisbelt. Dat was behoorlijk indrukwekkend. De aasgieren, de mensen die alle zooi uit elkaar zoeken, de stank (die blijkbaar vandaag nogal meeviel) en de plaats vanaf we de dump konden bekijken; een kerkhof, maar niet zoals we die in Nederland kennen. Ik heb een heleboel op film staan, dus als je wil kan je die een keer komen kijken.

Na de tour zijn we nog even op de Guarderia gebleven, om nog wat kennis te maken met andere volunteers. De meeste volunteers zijn lerarenassistenten. De Guarderia is een soort van peuterschool, voor kinderen van 1 tot 6 jaar. Dat is ook de plek waar wij de muur ook van mogen 'pimpen', een kunstwerk van mogen gaan maken. We hebben ook nog een momentje gehad in de speeltuin, waar op dat moment kinderen van een jaar of 4-5 aan het spelen waren. Ik had mijn camera bij, en heb het 1 en ander vastgelegd. 1 van de kinderen vond mijn camera wel interessant, en heeft volgens mij alle knopjes ingedrukt die er op zitten. Ik heb het nog niet terug gezien, maar ik denk dat het best een leuk stukje film is!

De dinsdag zijn we voor de eerste keer aan de gang gegaan. De basislaag van de lange muur zat er snel op. Ook de basis van de korte muur (project van Linda, juffrouw op Basisschool het Anker in Drachten) zat er snel op. Daarna zijn er visjes getekent met de kinderen, en hebben de kinderen hun eigen vissen op de muur mogen zetten. Deze moesten ze koppelen aan een visje uit Nederland, gemaakt door kinderen uit Drachten. Zo zijn er 'vriendjes' ontstaan, en is er een verbinding naar de andere kant van de wereld gemaakt. De eerste visjes zagen er al superleuk uit. Ikzelf begon wat last te krijgen van de zon, maar heb me maar niet ingesmeerd. Achteraf toch best jammer. Ik ben ook een hoop bezig geweest met de kinderen binnen in de Guarderia. Je kan altijd wel ergens een handje helpen. Zoiezo is het al superleuk om kennis te maken met alle kleine kinderen. Hoewel mijn spaans bijna 0 is, heb ik toch leuke 'gesprekjes' gehad met de kinderen.

Later op de middag heeft Erik, het hoofd van het hele project van Camino Seguro (op zn engels Safe Passage) ons uitgenodigd voor een trip door de slums, de krottenwijken. Dit was bij hoge uitzondering, want eigenlijk mogen de volunteers niet in de krottenwijken komen. Wij zijn door de wijk heen rondgeleid door Oscar, een volunteer uit Guatemala-city, en een Social Worker bij Camino Seguro. Ik heb geen foto's gemaakt daar, niet uit veiligheidsredenen, maar uit respect. Het zijn de woonplaatsen van de mensen, en als je dan aankomt met je camera is het meer aapjes kijken. Sorry! Het was wel een hele ervaring, geloof dat maar. Meer dan de helft van de straten roken naar lijm, en we hebben kennis gemaakt met een jongen die net uit de gevangenis was. Hij had gezeten voor gewapende overvallen in de bus, met een 9mm gun. De jongen leek best aardig, ik wist ook pas achteraf dat hij dat gedaan had. Die jongen is 15 jaar oud, en komt dus net uit de bajes. Niet tussen andere jongeren, want hier is geen jeugdgevangenis. We zijn in zijn huis geweest, en het was er best krap. We konden er precies in staan met 9 man, dus dan weet je precies hoe groot het was. Ze leefden daar dus met die jongen van 15, zijn oudere zus van 18 (die ook bij het project Camino Seguro zit), de moeder, een zusje en nog een kleiner broertje. 5 man, op een ruimte van ongeveer 5 bij 2. De helft van het 'huis' bestond uit bed, en ze hadden een tv (!). Op de grond lag verder nog een kussen, voor hun huiskat. Best indrukwekkend, en we waren met zijn allen heel dankbaar dat we bij die mevrouw thuis mochten komen. De mevrouw was ook heel dankbaar, dat wij geinteresseerd waren in haar huis, familie en leven.

De woensdag zijn we weer aan de slag gegaan bij het project. Het begon deze ochtend met het klaarzetten van de spullen (voor een nieuwe workshop met nieuwe kinderen) en het spelen met de kleinste kinderen in de Guarderia. Dat was erg leuk. De kindjes vonden mijn (nieuwe) armbandje mooi. Ze herkende 'Santa Maria' en 'Bebe Jesus'. En ik maar 'si' zeggen :P. Ik heb ook wat Nederlandse les gegeven aan de keukenprinsessen, ik heb ze geleerd wat gusto betekend. Gusto betekent namelijk het alom bekende 'Lekkar'. De keukenprinsessen (zo noem ik ze in ieder geval) spreken het uit als 'Lekko', en elke keer als ik water kom halen, of wat te eten, beginnen ze al te roepen... Lekkoo! Een aantal Amerikanen was het ook al opgevallen, en ook die kwamen vragen wat lekkar betekende. 'It's common dutch for nice..' Dus ook 1 van de Amerikanen ging zijn flesje halen, en bedankte de keukenprinses met 'Lekkarr'. Leuk.

Daarna is er weer geschilderd met jongeren (leeftijd van ongeveer 15) en ben ik gaan breakdancen met een paar mannetjes. Ook beatboxen en rap viel in de smaak. Hoewel dat allemaal niet de bedoeling was, heb ik op die manier toch een hele leuke connectie met de jongeren kunnen maken. Het was vandaag een hele leuke dag. Toch stoorde ik me er een beetje aan dat het (wat mij betreft) niet erg opschoot. Ik dacht dat we die tekening wel in een dag of 2,3 af zouden hebben, maar dat blijkt niet zo. Ik moet goed in gedachten houden dat we bezig zijn met een kunstproject, en dat er een heel proces aan tevoren gaat. Op het moment dat de eerste kwast de muur raakt ben je in principe al bijna klaar. Dan heb je de connectie al gemaakt, en heb je allang nagedacht over wat je precies bedoeld met je tekening. Dat is dus ook waar ik nu mee bezig ben, wat betekent vrijheid bijvoorbeeld voor mij? Wat houdt tolerantie in? Zo zijn er 12 thema's die we gaan verwerken in de muur. Dit zijn de values die ook aan worden gehouden binnen het lesprogramma van Camino Seguro.

Ik denk dat ik zo langzamerhand wel genoeg heb verteld, het is stiekem al een lang verhaal geworden. Ik ga ook maar weer eens te bed, het is hier nu 10 voor 11 in de avond, in Nederland is het dus 10 voor 7 in de ochtend. Later komt er dus meer, er is genoeg te vertellen. Nu ga ik Jory wakker maken, want die is in de stoel langs me in slaap gevallen. Dan te bed, en morgen gaan we aan de slag met de values van de jongeren, en onze eigen visie op de values. Aan het eind van de dag hebben we die hopelijk gecombineerd, en kunnen we de eerste schetsen klaar hebben voor de muur. Ook de bodem (hundertwasser-stylo) gaan we proberen er morgen al op te krijgen.

Welterusten voor nu, vanuit een warm Antigua, Guatemala.

Jonathan