Visiedocument WMO / WNS

Geld maakt toch niet gelukkig?
Door: Jonathan van Hout
Geschreven op 24 mei 2011

Het sociaal en cultureel werk is een apart apparaat, het kost relatief weinig geld, vergeleken met bijvoorbeeld defensie, maar mensen worden er wel beter van, blijkt uit een onderzoek van het bureau SEO Economisch Onderzoek. Er wordt bezuinigd op het werk, onlangs werd bekend gemaakt dat er in mijn eigen Son en Breugel 30.000euro bezuinigd moet worden op het subsidiestelsel. Vervolgens wordt er geklaagd door de mensen uit de sector, zo ook bij de LEVgroep, de welzijnsorganisatie van Son en daarna kunnen er weer nieuwe regels, taken en banen opgesteld worden, zoals de combinatiefunctionaris. Deze ‘vernieuwingen’ hebben altijd al plaats gevonden en mogen iedere keer iets minder kosten. Dit heeft altijd goed gewerkt, er zijn vreemdelingen ingeburgerd, vrouwen zijn tegenwoordig geëmancipeerd en ook wordt er minder moeilijk gedaan over iemands huidskleur. Iedereen doet mee. De maatschappij, dat ben jij. Het sociaal culturele werk krijgt nu een nieuwe uitdaging; ze mogen ‘de participatietruc’ uit gaan halen met mensen met een beperking. De nieuwe opdracht is hetzelfde als altijd; er is een nieuwe doelgroep, er mogen nieuwe activiteiten worden verzonnen volgens de laatste maatschappelijke trends en er is weer minder subsidie. Deze keer is de denkwijze alleen anders; Er worden geen forse subsidies uitgekeerd, want mensen hebben geen geld nodig, maar hulp van hun naasten. Het sociaal en cultureel werk is beheerst dit trucje prima, dus gaat dat met behulp van vrijwilligers nu ook weer lukken, dat heeft de overheid bedacht, dat is ‘Welzijn nieuwe stijl’. Bovendien bespaart de regering een hoop geld, want de mensen hebben geen geld meer nodig, maar elkaar! Immers, geld maakt toch niet gelukkig?

De participatietruc
De regering wil twee dingen; dat alle mensen een fijn en gelukkig leven kunnen leiden en dat er genoeg geld is. Kortom, het fijn en gelukkig leven mag dus niets kosten. Dit is niet altijd zo geweest. Vanaf het eerste volkshuis in Amsterdam (‘Ons Huis’, geopend in 1892) zijn er politiek gezien voor-, maar ook tegenstanders van het sociale en culturele werk in Nederland. In de tijd van de industrialisatie waren er vooral voorstanders van het werk en zag men dit als een kans om te investeren in de levenskwaliteit van de arbeidsklasse en de werklozen. Na de tweede wereldoorlog werd de nadruk op opbouwwerk gelegd. In de jaren ’60 ontstond het idee van participatie, waarin iedereen gelijk was en iedereen mocht meedoen: vrouwen, ouderen, jongeren, mensen met een andere religieuze of etnische achtergrond, zelfs huidskleur was minder belangrijk geworden. De participatietruc is geboren en het sociaal cultureel werk is er goed in. Iedereen mag meedoen in deze maatschappij. Dit ‘welzijnsministerie’ bleef aan tot in de begin jaren ’80.
Vanaf het kabinet Lubbers (1982) en de bijbehorende decentralisatie moeten de gemeentes zelf alles regelen; het sociaal culturele en welzijnswerk is zweverig en kost te veel geld, vindt het kabinet Lubbers II en er komt een stelselherziening in de sociale zekerheid. De rijkssubsidies worden gestopt en er zijn alleen nog gemeentelijke en provinciale subsidies ter beschikking. Het sociaal en cultureel werk moet telkens weer creatiever omgaan met de subsidies; de participatietruc wordt steeds moeilijker gemaakt. Tegenwoordig moet er meer dan ooit gevochten worden voor een subsidie; er moeten aanvragen gedaan worden voor elke doelgroep of activiteit apart. De participatietruc lijkt nog wel altijd te lukken; er bestaat ook nog altijd jongerenwerk, ouderenwerk en zorg voor specifieke doelgroepen zoals het Sinti-werk.

Wmo?
Nu, met de Wmo, mag de participatie truc toegepast gaan worden op de beperkten van deze samenleving, de gehandicapten. De sociaal culturele sector kan toch wel samenwerken met de zorg en welzijn sector? Het is zeker een interessante uitdaging, het nader bekijken van de zaak ook. Een korte uitleg over de zorg en welzijn sector; zij bestaat naast de Wmo nog uit de Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten (AWBZ) en de Zorgverzekeringswet (Zvw). De Wmo is gemaakt vanuit andere; de Welzijnswet 1994, de Wet voorzieningen gehandicapten (WVG) en onderdelen van de Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten (AWBZ) (via: invoeringwmo.nl). De Wmo is bedoeld voor alle mensen in de Nederlandse samenleving met beperkingen. Dit kan door ouderdom of een handicap of een chronisch psychisch probleem. Zij regelt voorzieningen, hulp en ondersteuning. De wet is er ook voor de mensen die hier de zorgtaak op zich nemen; de mantelzorgers en vrijwilligers. Zij worden gestimuleerd door de overheid. Zij subsidiëren activiteiten die de onderlinge betrokkenheid vergroten in buurten en wijken. De uitvoering van deze wet ligt bij de gemeente, zij zijn verantwoordelijk voor de coördinatie en aansturing van de regelgeving. De Wmo is ontworpen in 2006 en ingevoerd in 2007. De Wmo zorgt er dus voor dat iedereen kan meedoen met de maatschappij. Participatie is het sleutelwoord bij de Wmo.
Zo is het cirkeltje dus weer rond; de Wmo zorgt ervoor dat de zorg en welzijn sector op de sociale tour gaat. Met de kennis en vaardigheden van het sociaal en cultureel werk worden er oplossingen geboden binnen de zorg en welzijn. Het hoeft allemaal geen geld te kosten. Of dat allemaal gaat werken is maar de vraag. Maar, als je het niet probeert, weet je het ook niet!

Beleid maken..!
Zodoende is de Wmo de introductie voor ‘Welzijn nieuwe stijl’. Beter gezegd; Welzijn nieuwe stijl is de richtlijn voor de uitvoering van de Wmo. In 2007 zijn gemeentes aan de gang gegaan met het vormgeven van de uitvoering van de wet, maar medio 2010 was nog niet elke gemeente even ver. In tegendeel, meer dan de helft van de gemeentes had nog geen concrete plannen uitgezet. Een voorbeeld is de ‘Plan van aanpak Verbetering uitvoering Wmo’ van de gemeente Alkmaar. Hierin beschrijven zij onder andere dat er te kort geschoten wordt in de communicatie naar buiten;
‘De locatie van WWZ-wijzer is toegankelijk, echter nog te weinig burgers weten nog de weg te vinden naar WWZ-Wijzer.’
Het lijkt erop dat niet iedereen het idee achter de Wmo begrijpt, of het moeilijk vinden deze te vertalen naar de uitvoering. Welzijn nieuwe stijl is dus het antwoord voor de beleidsmakers. De oplossing voor het probleem in Alkmaar is een website bouwen. Er worden op dit moment door het hele land diverse websites ontwikkeld om de burgers te bereiken en te informeren over de Wmo, zoals bijvoorbeeld de digitale WWZ-Wijzer in Alkmaar.
Ook in mijn eigen dorp Son en Breugel wordt er gewerkt aan betere communicatie richting de burger, zo wordt er een CJG-website ontwikkeld en een website voor jongeren met vragen voor de gemeente, bijvoorbeeld jonge mantelzorgers, het zogenaamde ‘sebwep’.

Zo zou je kunnen zeggen dat digitalisering ook een beleidsmatige ontwikkeling is; je ziet overal dat gemeentes bezig zijn met websites maken. Hier hebben we alweer een onderdeel voor de participatie truc van het sociaal en culturele werk. Het past bij het imago van bijvoorbeeld het CJG; een website is altijd en overal bereikbaar voor vragen over en aan de gemeente. De meeste informatie die je nodig hebt is altijd bereikbaar en toegankelijk op het web. Gemeentes willen professionele websites, voor de gehele maatschappij bereikbaar en efficiënt in de informatieverstrekking. Dit sluit ook aan op het Welzijn nieuwe stijl. Wordt het welzijnsleven dan helemaal overgenomen door de sociaal culturele sector? Laten we eens goed kijken naar het fenomeen van die ‘Welzijn nieuwe stijl’.

De 3 belangrijkste elementen die benoemd worden in Welzijn nieuwe stijl zijn gemeenschappelijker werken, professioneler en effectiever, en efficiënter op macroniveau.
Omdat de gemeentes in eerste instantie geen panklare ideeën hadden voor de uitvoering van de Wmo, geeft Welzijn nieuwe stijl handvatten voor die uitvoering.
- Om gemeenschappelijker te werken moet er een maatschappelijke agenda worden gemaakt. Deze zou moeten worden opgesteld door maatschappelijke instellingen en het lokale bestuur. Op basis van de ‘Bakens welzijn nieuwe stijl’ kan er dan beleid gemaakt worden en kunnen er activiteiten georganiseerd worden.
- Om de professionaliteit en effectiviteit te verbeteren moet de communicatie tussen gemeentes en welzijn beter worden, stelt de Welzijn nieuwe stijl. Dit sluit aan op de huidige trend van duurzaamheid. De nieuwe doelstellingen moeten op basis van resultaten gemaakt worden, zo heb je dus mooie activiteiten die ook effectief zijn en resultaten op de lange termijn boeken, duurzaamheid dus. Hierin mag de gemeente zijn visie geven en aan de welzijnsinstellingen is het de taak om de wensen van de burgers te polsen. Zo vergroot je de kans op positieve maatschappelijke effecten.
- Om efficiënter te werken op macroniveau stuurt Welzijn Nieuwe Stijl aan op collectieve arrangementen van aanbieders van maatschappelijke ondersteuning (vrijwilligers, mantelzorgers) en aanbieders van zorg. Vrijwilligers moeten bijvoorbeeld professionele ondersteuning, aanmoediging of aansturing krijgen van welzijnsorganisaties. Het idee is dat er zo dure voorzieningen worden vermeden omdat er wordt gekeken naar efficiënte ondersteuning in de sociale kringen van degene die hulp nodig heeft.
Door Welzijn nieuwe stijl is het welzijnswerk er tegenwoordig op gericht om mensen sterker te maken in hun eigen handelen en het inzetten van hun sociale omgeving. Zo wordt de individualisering tegengegaan, die zich sinds enkele decennia ook in ons land steeds sterker maakt, met alle voor- en nadelen van dien. Er is door de individualisering bijvoorbeeld een afname ontstaan van de sociale cohesie en zijn er tegenwoordig minder leden bij politieke partijen, ontwikkelingsorganisaties, muziekverenigingen en sportverenigingen. Door Welzijn nieuwe stijl wordt de individualisering tegengegaan en mensen met een beperking kunnen weer meedoen met de maatschappij. Een hartstikke mooi idee als je het mij vraagt.

Een voorbeeld is een MS-patiënt die voorheen ‘dure zorg’ kreeg in de professionele huishoudelijke hulp (denk aan poetshulp), die nu tegen een kleinere vergoeding hulp kan krijgen van een buurvrouw. Deze buurvrouw haalt de MS-patiënt uit het sociale isolement; Hij of zij heeft weer contact met de buurt en versterkt zijn of haar sociale kringen. Op langere termijn (duurzaam effect) kan dit participatie betekenen, zoals bijvoorbeeld lid worden bij een buurthuis of een sportclub. Zo wordt er ‘slim bezuinigd’ (zie http://www.nu.nl/geldzaken/2529653/zorgvergoeding-300000-mensen-verdwijnt.html).

En CMV dan?
De CMV’er is in mijn ogen het brein van de sociaal culturele sector. Met de ontwikkeling van Welzijn nieuwe stijl heb ik het idee dat CMV zoals ik het ken op deze manier steeds meer richting de zorg en welzijn geduwd wordt. Aan de ene kant is dat prima; er is nieuwe werkvoorziening en de vaardigheden en kennis van de CMV’er kunnen prima ingezet worden in deze sector; een CMV’er laat mensen verbinding leggen met anderen, kan met de doelgroep nieuwe netwerken opbouwen, ze werkt aan de intrinsieke motivatie van mensen zodat ze zelfredzamer worden, enzovoorts (gebaseerd op het cmv in veelvoud 2.0)…
Maar of dit aan de andere kant dan ook echt de taken worden in de uitvoering betwijfel ik. Ik denk dat de CMV’er in de praktijk, wanneer ze de participatie truc via Wmo uit mogen voeren, meer achter het bureau zit dan dat ze contact hebben met de doelgroep. Er wordt meer geregeld voor de doelgroep dan in samenwerking mét de doelgroep. Dat zou jammer zijn voor het klassieke CMV beeld; er komen zo dus steeds meer bestuurlijke functies voor de CMV’ers, en steeds minder uitvoerende rollen. Misschien betekent dat wel dat er meer geld is voor de CMV’er, maar het typerende CMV werk verdwijnt er wel mee. De uitvoering zal meer gedaan worden door vrijwilligers, of (hopelijk voor ze, de-) MBO-geschoolde collega’s. Het romantische beeld van de klassieke geitenwollen sokken CMV’er dreigt voorgoed te verdwijnen. Naar mijn idee maakt de toekomstige CMV’er geen poppetjes meer van sprokkelhout, maar websites met polls en forums. Misschien dat we wel kunnen stellen dat de CMV’er die ik voor ogen heb over 20 jaar wel netjes in pak naar zijn werk komt en zich met sociale zaken bezig houdt.

Geen geitenwollen sokken
Ik neem mijn voorbeeld van hiervoor nog eventjes terug; de CMV’er die in pak naar het werk gaat. Op dit moment, mei 2011, hebben we een wethouder in Son en Breugel die, naar zijn functie dit verlangd, altijd keurig in pak op het gemeentehuis verschijnt. Geen CMV werk als je het mij vraagt. Na zijn overleggen trekt hij echter de wijk in. Hij gaat niet leuk staan doen bij het koffie apparaat, of met zijn stoere sportauto rijden. Hij fietst naar het jongerencentrum. Dat idee vind ik dus perfect; zo zou mijn ideaal er ook uitzien. Je kan van alles regelen voor een bepaalde doelgroep en tegelijkertijd ‘off the record’ contact met ze onderhouden. Daar hoef je geen registratieformulieren voor in te vullen, je bent namelijk zelf degene die er actie op kan ondernemen. Voor een individu, maar ook voor een gehele groep met een hulpvraag. Weten wat er speelt onder de mensen. Dat is het belangrijkste wat er is. Contact houden met ze.
Dat kan ik ook. En dat hoeft niet met geitenwollen sokken. Dit sluit aan op baken 3 van Welzijn nieuwe stijl; direct erop af. Wat het sociaal werk is dit natuurlijk een ideaal voorbeeld van ‘outreachend werken’.

De gehandicapten in mijn toekomst
Ik heb hiermee het Wmo idee van de gehandicapten, of de beperkten al losgelaten. In mijn ogen ‘horen zij er namelijk ook gewoon bij’, vandaar dat ik die al niet meer noem. Ik benoem de gehele maatschappij en wil deze benaderen volgens het idee van Welzijn nieuwe stijl. Daar horen de ‘beperkte mensen’ ook bij. Ik ben opgegroeid met een vader met MS en vind dat iedereen mee mag doen. Ook gehandicapten. Al vind ik gehandicapten al een moeilijk woord en laadt beperkte mensen ook niet de gehele dekking. In Duitsland zeggen ze ‘behinderten’. Gehinderden, zouden wij dan kunnen zeggen. Dat maakt de situatie voor mensen die ‘niet gehinderd’ zijn al makkelijker te accepteren. Er is je namelijk ooit iets vervelends overkomen waardoor je gehinderd wordt in je dagelijkse leven. Dat neemt je persoonlijke kunnen van je af, maar niet je persoonlijke ‘zijn’. Participeren in de maatschappij zou voor deze mensen dus ook geen uitdaging moeten zijn, maar ‘gewoon’. In de praktijk is dat niet zo en daar wil ik iets aan doen.
Wat betekent dat voor mijn toekomst? Dat ik ook wethouder wil worden zoals de goede man in mijn voorbeeld? Dat zou kunnen. Ik heb allerlei ambities. Ik weet wel dat ik niet kan beginnen als wethouder, dus moet ik de lat iets lager leggen en een specifiekere keuze maken, waarin ik nog wel vrijheid heb om mijn kwaliteiten te tonen en er kan zijn voor de gehele bevolking. Wat CMV betreft komt het wel goed in de komende 10 jaar; juist omdat de markt zo lijkt te verschuiven. Zo lang CMV flexibel en vooruitstrevend blijft, is er werk genoeg.

Bronnen
- http://www.zorgwelzijn.nl/web/Actueel/Nieuws/Jet-Bussemaker-Beloon-welzijnswerk-voor-de-kosten-die-het-helpt-voorkomen.htm Nieuwsbericht; Jet Bussemaker: ‘Beloon welzijnswerk voor de kosten die het helpt voorkomen’ 3 juni

- http://www.ed.nl/regio/eindhovenregio/7724458/Maatschappelijk-dividend-halen-uit-subsidie.ece Nieuwsbericht ‘Maatschappelijk dividend halen uit subsidie’ 3 juni

- http://www.parlement.com/9291000/modulesf/g0caq30l Informatie over Kabinet Lubbers II; Stelselherziening in de sociale zekerheid. 3 juni.

- http://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/wet-maatschappelijke-ondersteuning-wmo/wat-biedt-de-wmo Wat is de Wmo? 18 mei 2011

- http://www.invoeringwmo.nl Wat is de Wmo? 18 mei 2011

- http://www.sonenbreugel.nl/index.php?mediumid=10&pagid=808&stukid=23107 19 mei 2011 nieuwsbericht over nieuwe CJG website in Son en Breugel, aansluitend op de Wmo en Welzijn nieuwe stijl.

- http://www.alkmaar.nl/gemeente/webcms/site/gemeente/bestuur/com/samenl/2009/files/p_ 28441.pdf 30 mei 2011 Een .pdf bestand van de gemeente Alkmaar, ‘Plan van aanpak Verbetering uitvoering Wmo’

- www.wwz-wijzer.nl/ 30 mei 2011 Digitale plek voor ‘mensen met vragen’ gemaakt voor de burgers in Alkmaar

- www.regelhulp.nl 30 mei 2011 Wegwijzer van de overheid naar zorg en ondersteuning

- www.sebwep.nl 18 mei 2011 Website voor jongeren in Son en Breugel

- http://www.scp.nl/dsresource?objectid=20887&type=org 30 mei 2011 Individualisering en sociale integratie, een stuk van het sociaal en cultureel planbureau in Den Haag, uit 2004. De voor en nadelen van individualisering.

- http://www.invoeringwmo.nl/onderwerpen/bakens-welzijn-nieuwe-stijl 31 mei 2011 De Bakens van welzijn nieuwe stijl

- http://www.nu.nl/geldzaken/2529653/zorgvergoeding-300000-mensen-verdwijnt.html Nieuwsbericht 3 juni. Zorgvergoeding 300.000 mensen verdwijnt.

- http://www.adviesorgaan-rmo.nl/publicaties/essays/2011/1644/ Jos van de Lans 2011, ter inspiratie.

- http://www.josvdlans.nl/ de Blog van Jos van de Lans 2011, ter inspiratie.

- ‘CMV in veelvoud, Trendstudies bij Alert en Ondernemend 2.0’, Nico de Boer, 2010. tweede druk, ISBN 978-90-8850-044-2.

Net op tijd weg??

Doden door vulkaanuitbarsting in Guatemala
Uitgegeven:
28 mei 2010 06:01
Laatst gewijzigd:
28 mei 2010 13:54
GUATEMALA-STAD - Bij een zeer krachtige uitbarsting van de vulkaan Pacaya in Guatemala is donderdag een grote hoeveelheid as uitgestoten. Drie mensen zijn omgekomen, onder wie een lokale verslaggever en twee kinderen. Een kind wordt nog vermist.

Vulkaan Pacaya
Dat heeft de regering vrijdag laten weten. Het vliegverkeer van en naar Guatemala-Stad is stilgelegd en de scholen blijven dicht, aldus Guatemalteekse media.
Meer dan tweeduizend bewoners van dorpen rond de meer dan 2500 meter hoge vulkaan zijn door het leger geëvacueerd.

Toeristen
De in het gebied aanwezige toeristen zijn volgens de Guatemalteekse autoriteiten inmiddels in veiligheid gebracht.
Volgens het Insivumeh, het instituut dat onder andere vulkanische activiteit in de gaten houdt, spuwt de Pacaya sinds donderdagavond stenen en as uit. Boven de vulkaan heeft zich een kolom as van ruim 1,5 kilometer hoogte gevormd.
De Pacaya, die zo'n 30 kilometer ten zuiden van Guatemala-Stad ligt, is een van de meest actieve vulkanen van Latijns-Amerika. Sinds 1965 is de vulkaan vrijwel continu actief en werd het een populaire attractie onder toeristen. De laatste uitbarsting van deze omvang had plaats in 1998.

Tropische storm Agatha eist bijna honderd levens
Uitgegeven:
31 mei 2010 05:42
Laatst gewijzigd:
31 mei 2010 08:53
GUATEMALA-STAD/SAN SALVADOR - De eerste tropische storm van het seizoen in Centraal-Amerika heeft aan zeker 99 mensen het leven gekost in Guatemala en in El Salvador.

Tropische storm Agatha
Het dodental kan nog verder oplopen. Dat hebben officiële bronnen van beide landen bekendgemaakt.
De meeste slachtoffers vielen door overstromingen en aardverschuivingen die door zware regenval waren veroorzaakt.

Tienduizenden mensen raakten dakloos door het noodweer. In zowel Guatemala als El Salvador is de noodtoestand uitgeroepen.
Depressie
Agatha zwakte zondag af van een tropische storm tot een tropische depressie. Agatha ontwikkelde zich boven de Grote Oceaan en kwam aan land in Guatemala, niet ver van de grens met Mexico.
Delen van Mexico en Honduras kregen ook te maken met overvloedige regenval en felle winden.

Tropische storm Agatha eist levens
Uitgegeven:
30 mei 2010 18:07
Laatst gewijzigd:
30 mei 2010 23:34
GUATEMALA-STAD - De eerste tropische storm van het seizoen in Centraal-Amerika heeft aan zeker 46 mensen het levens gekost: veertig in Guatemala en zes in San Salvador.

Het dodental kan nog oplopen. Dat hebben officiële bronnen uit beide landen bekendgemaakt.
Agatha is de eerste tropische storm in de regio die dit seizoen een naam heeft gekregen. Zondag is Agatha bijgesteld van een tropische storm naar een tropische depressie. De storm was verzwakt, nadat die over land was geraasd.

Dakloos
In Guatemala hebben overstromingen en aardverschuivingen mensenlevens geëist. Ongeveer 20.000 mensen raakten dakloos door het noodweer. In beide landen is de noodtoestand uitgeroepen door de zware regenval met flinke windstoten.
De storm bereikte op zijn top windsnelheden van 80 kilometer per uur.

Guatemala 2

Jaa waar was ik...

Tijd, zon... de reis misschien? Ik ben een dikke 20 uur onderweg geweest, vandaar ook gedeeltelijk die jetlag.. Ik keek qua reis vooral uit naar het (korte) verblijf in de United States, ik was graag naar de maccie gegaan. Jammergenoeg hadden we minder dan een half uur, en moesten we met de bus naar de Mac op het vliegveld. Dat ging hem dus niet worden. Toen zijn we maar naar een andere hamburgertent geweest, en ook die was ook wel heul lekkar. Maar goed, supersizen in de states was nog niet gelukt, met de nadruk op 'was'. Er komt namelijk ook nog een terugreis! Voor zover mijn maccie-update...

In het weekend hebben we onze vrije dagen doorgebracht in het huis, en we zijn op excursie geweest naar een vulkaan, de Pacaja. Dat was supermooi, en vooral een lange wandeling. Achteraf hoorden we van anderen dat er veel lava te zien is, en dat hebben we jammer genoeg niet mogen mee maken. We hebben wel hele hete stukken gezien, en gevoeld, en marshmallows gegeten. Jory heeft zelfs op de vulkaan staan plassen, dat was niet zo lekkar. Die putlucht was niet zo sheriff. We hebben er wel een hoop mooie fotos kunnen maken, 1 ervan is deze, ik sta er een beetje gek op want ik was aan het dansen voor de film;

Eenmaal beneden zijn we in een restaurantje gaan zitten, dat ons aangeraden werd door 'proppers', de lokale kinderen die ons eerder wandelstokken hadden verkocht. Daar zat een Nederlandse, de eigenaar van het restaurantje. Het bleek allemaal niet zo veilig als van tevoren gedacht, er waren een aantal weken geleden nog mensen omgekomen bij een rotslawine. Het moet wel gezegd worden dat dat aan de andere kant van de vulkaan was, waar je eigenlijk ook niet op mocht komen, juist voor dat gevaar. Maar goed, het is een leipe berg, en gelukkig zijn we er heelhuids afgekomen, en hebben we hele mooie dingen gezien. Ik ben zelf de berg op en af gelopen, af en toe gerend, en van het pad af geweest, maar niet iedereen heeft de tocht af kunnen maken. Zij zijn met paarden vervoerd. Dat was misschien ook wel leuk geweest, maar lopen is natuurlijk wel 'sheriffer'.

Dan het project. We zijn begonnen op de maandag, met de tour. Die krijgen alle vrijwilligers. Dit om een beeld te krijgen van de school (3 lokaties) en het gebied rond de school. Dat laatste wil zeggen dat we onder andere naar de dump geweest zijn. De vuilnisbelt. Dat was behoorlijk indrukwekkend. De aasgieren, de mensen die alle zooi uit elkaar zoeken, de stank (die blijkbaar vandaag nogal meeviel) en de plaats vanaf we de dump konden bekijken; een kerkhof, maar niet zoals we die in Nederland kennen. Ik heb een heleboel op film staan, dus als je wil kan je die een keer komen kijken.

Na de tour zijn we nog even op de Guarderia gebleven, om nog wat kennis te maken met andere volunteers. De meeste volunteers zijn lerarenassistenten. De Guarderia is een soort van peuterschool, voor kinderen van 1 tot 6 jaar. Dat is ook de plek waar wij de muur ook van mogen 'pimpen', een kunstwerk van mogen gaan maken. We hebben ook nog een momentje gehad in de speeltuin, waar op dat moment kinderen van een jaar of 4-5 aan het spelen waren. Ik had mijn camera bij, en heb het 1 en ander vastgelegd. 1 van de kinderen vond mijn camera wel interessant, en heeft volgens mij alle knopjes ingedrukt die er op zitten. Ik heb het nog niet terug gezien, maar ik denk dat het best een leuk stukje film is!

De dinsdag zijn we voor de eerste keer aan de gang gegaan. De basislaag van de lange muur zat er snel op. Ook de basis van de korte muur (project van Linda, juffrouw op Basisschool het Anker in Drachten) zat er snel op. Daarna zijn er visjes getekent met de kinderen, en hebben de kinderen hun eigen vissen op de muur mogen zetten. Deze moesten ze koppelen aan een visje uit Nederland, gemaakt door kinderen uit Drachten. Zo zijn er 'vriendjes' ontstaan, en is er een verbinding naar de andere kant van de wereld gemaakt. De eerste visjes zagen er al superleuk uit. Ikzelf begon wat last te krijgen van de zon, maar heb me maar niet ingesmeerd. Achteraf toch best jammer. Ik ben ook een hoop bezig geweest met de kinderen binnen in de Guarderia. Je kan altijd wel ergens een handje helpen. Zoiezo is het al superleuk om kennis te maken met alle kleine kinderen. Hoewel mijn spaans bijna 0 is, heb ik toch leuke 'gesprekjes' gehad met de kinderen.

Later op de middag heeft Erik, het hoofd van het hele project van Camino Seguro (op zn engels Safe Passage) ons uitgenodigd voor een trip door de slums, de krottenwijken. Dit was bij hoge uitzondering, want eigenlijk mogen de volunteers niet in de krottenwijken komen. Wij zijn door de wijk heen rondgeleid door Oscar, een volunteer uit Guatemala-city, en een Social Worker bij Camino Seguro. Ik heb geen foto's gemaakt daar, niet uit veiligheidsredenen, maar uit respect. Het zijn de woonplaatsen van de mensen, en als je dan aankomt met je camera is het meer aapjes kijken. Sorry! Het was wel een hele ervaring, geloof dat maar. Meer dan de helft van de straten roken naar lijm, en we hebben kennis gemaakt met een jongen die net uit de gevangenis was. Hij had gezeten voor gewapende overvallen in de bus, met een 9mm gun. De jongen leek best aardig, ik wist ook pas achteraf dat hij dat gedaan had. Die jongen is 15 jaar oud, en komt dus net uit de bajes. Niet tussen andere jongeren, want hier is geen jeugdgevangenis. We zijn in zijn huis geweest, en het was er best krap. We konden er precies in staan met 9 man, dus dan weet je precies hoe groot het was. Ze leefden daar dus met die jongen van 15, zijn oudere zus van 18 (die ook bij het project Camino Seguro zit), de moeder, een zusje en nog een kleiner broertje. 5 man, op een ruimte van ongeveer 5 bij 2. De helft van het 'huis' bestond uit bed, en ze hadden een tv (!). Op de grond lag verder nog een kussen, voor hun huiskat. Best indrukwekkend, en we waren met zijn allen heel dankbaar dat we bij die mevrouw thuis mochten komen. De mevrouw was ook heel dankbaar, dat wij geinteresseerd waren in haar huis, familie en leven.

De woensdag zijn we weer aan de slag gegaan bij het project. Het begon deze ochtend met het klaarzetten van de spullen (voor een nieuwe workshop met nieuwe kinderen) en het spelen met de kleinste kinderen in de Guarderia. Dat was erg leuk. De kindjes vonden mijn (nieuwe) armbandje mooi. Ze herkende 'Santa Maria' en 'Bebe Jesus'. En ik maar 'si' zeggen :P. Ik heb ook wat Nederlandse les gegeven aan de keukenprinsessen, ik heb ze geleerd wat gusto betekend. Gusto betekent namelijk het alom bekende 'Lekkar'. De keukenprinsessen (zo noem ik ze in ieder geval) spreken het uit als 'Lekko', en elke keer als ik water kom halen, of wat te eten, beginnen ze al te roepen... Lekkoo! Een aantal Amerikanen was het ook al opgevallen, en ook die kwamen vragen wat lekkar betekende. 'It's common dutch for nice..' Dus ook 1 van de Amerikanen ging zijn flesje halen, en bedankte de keukenprinses met 'Lekkarr'. Leuk.

Daarna is er weer geschilderd met jongeren (leeftijd van ongeveer 15) en ben ik gaan breakdancen met een paar mannetjes. Ook beatboxen en rap viel in de smaak. Hoewel dat allemaal niet de bedoeling was, heb ik op die manier toch een hele leuke connectie met de jongeren kunnen maken. Het was vandaag een hele leuke dag. Toch stoorde ik me er een beetje aan dat het (wat mij betreft) niet erg opschoot. Ik dacht dat we die tekening wel in een dag of 2,3 af zouden hebben, maar dat blijkt niet zo. Ik moet goed in gedachten houden dat we bezig zijn met een kunstproject, en dat er een heel proces aan tevoren gaat. Op het moment dat de eerste kwast de muur raakt ben je in principe al bijna klaar. Dan heb je de connectie al gemaakt, en heb je allang nagedacht over wat je precies bedoeld met je tekening. Dat is dus ook waar ik nu mee bezig ben, wat betekent vrijheid bijvoorbeeld voor mij? Wat houdt tolerantie in? Zo zijn er 12 thema's die we gaan verwerken in de muur. Dit zijn de values die ook aan worden gehouden binnen het lesprogramma van Camino Seguro.

Ik denk dat ik zo langzamerhand wel genoeg heb verteld, het is stiekem al een lang verhaal geworden. Ik ga ook maar weer eens te bed, het is hier nu 10 voor 11 in de avond, in Nederland is het dus 10 voor 7 in de ochtend. Later komt er dus meer, er is genoeg te vertellen. Nu ga ik Jory wakker maken, want die is in de stoel langs me in slaap gevallen. Dan te bed, en morgen gaan we aan de slag met de values van de jongeren, en onze eigen visie op de values. Aan het eind van de dag hebben we die hopelijk gecombineerd, en kunnen we de eerste schetsen klaar hebben voor de muur. Ook de bodem (hundertwasser-stylo) gaan we proberen er morgen al op te krijgen.

Welterusten voor nu, vanuit een warm Antigua, Guatemala.

Jonathan

Guatemala

Ola!

Ik zit inmiddels een dag of 5 in Guatemala, best sheriff hier..

Waar zal ik beginnen? Ik ben hier aangekomen, en had nogal moeite met de tijd.. Eerste dagen waren omrekenen naar Nederlandse tijd, maar het gaat inmiddels toch wat beter. Het ritme zit er lekkar in. Ook het weer is lekker te doen, ben alleen wat verbrand.. Ik blijf ieder jaar stug 'niet' insmeren, en dat was hier misschien niet zo slim.. Nu ben ik flink verbrand, ik was niet opgewassen tegen de midden-amerikaanse zon... El sol heeft gewonnen..

Ik zal later meer moeten droppen, ik moet gaan eten!!!! Dusseh, blijf ff checken, later meer.. Kheb ook heeeele nice piccas :D

xx adios!

ChatRoulette

Ik ben zaterdag 27februari voor de eerste keer op ChatRoulette wezen kijken. Het is een website, waarop je, middels je webcam, contact kunt maken met een willekeurige (roulette) persoon in de wereld. Ik ben sindsdien 22uur actief geweest (in 4 dagen) op de chatroulette. Vanavond weer! Tijdens mijn CR- sessie van vanmiddag heb ik een stukje geschreven.

Chatroulette

Zomaar een dinsdagmiddag, zomaar een moment.

Je kunt op chat roulette, zijn wie je bent.

Een trekkert.

Gauw reporten.

Een ongezouten mening, krijg je van iedereen.

Ongevraagd.

En weer een trekkert,

Gauw reporten!

Maar ook aardige mensen,

Die gewoon willen kletsen.

Een servier,

Hij komt uit belgrado.

Ik moet eens goed luisteren, iets over voetbal ofzo.

Ik zou moeten komen naar zijn mooie land

Ik zet al gauw, zijn scherm aan de kant.

Hij is wel fan van Robben.

Good player.

With his Socks.

Hey psv, isn’t that lazovic

En ik hoor hem brabbelen, over Eindhoven of iets.

- Yes it is but he’s leaving.

Dan blijft de computer hangen,

En zit ik weer te gapen,

Naar een man die beter gaat slapen.

Maar wakker blijft, met onbegrensd verlangen.

Genoeg rustig aan, nu is het mijn beurt.

Lekker druk doen, tot iemand mij afkeurt.

Er onstaat een wedstrijd, wie doet het gekst?

Ik heb gewonnen, hij drukte eerst op next.

2, 3 jonge mannen achter elkaar,

2 cameras zonder scherm,

en weer een keer trekken maar.

Oh jeej wat leuk, een vent met lang haar

Kijkt een beetje moeilijk

Maar speelt zijn gitaar.

He een Nederlands meiske, die zet ik niet aan de kant

Een echte ermelose op zoek naar een stage in het buitenland.

Weer flitsen er 3, 4 mannen voorbij

Even daarna is het nexten weer aan mij.

Een stille camera, daar hou ik niet van.

Aan de andere kant zeker weer zon vieze man.

Dan een knaap, zo te zien in een magazineshop

En weer een trekkert, met een kale dop.

Een broer en zijn wat kleinere zus

Ze typen ‘boe’, Nederlanders dus.

Een knuffeltje met bordje, ook altijd genieten.

Immer vragend, om een stel tieten.

Dan weer een meiske, dikke tieten zeg,

Jammer genoeg, klikt ze me weg.

Een reclamewebcam,

Daten op winkvid.

Slim reclame maken, een advertentie als dit!

F9 brengt me naar een hoop beelden,

Als in standbeelden.

Een video van kerken.

Zonder verklaring ga ik nexten.

Ik ben bij een ritssluiting aanbeland,

Een preventieve report volgt van mijn kant.

Dan 2 meiden, de een blond, de ander donker.

Allebei een jaar of achttien.

Maar van de donkere, wel de bh gezien.

2 mannen flitsen voorbij, dat was zo gebeurd.

En ook word ik door een oma afgekeurd.

Dan een dikkerd, met zn buitenste vingers in de lucht,

Dan een boer, uit een of ander gehucht.

En weer aanspraak, een man uit israel.

Hij wil weten, waar ik over dicht.

Hij woont langs de zee, dus jood en een nicht.

Ik stuur hem mijn tekst. Hij vertaald via google deze lap.

Hij lijkt toch niet zo verkeerd, die israelische gap.

Hij leest voor in het joods mijn eigen stuk tekst,

Maar in plaats van poëtisch, klinkt het behekst.

Hij is een muzikant, en liefhebber van klassiek.

Een aardig gesprek volgt, hij begint over dramatiek.

Hij houdt van het leven, in veiligheid.

Hij gaat alleen door het leven, zonder een meid (joh).

Maar spannend wordt het pas

als je onveilig leeft, alles vol gas.

Hij vraagt of ik een aantal van zijn favoriete muzikanten ken,

Ik luister er een paar, en voeg hem toe op msn.

Dan nog een laatste nummer, Hatikva, zijn volkslied.

Nog een laatste ‘peace’, en hij verdwijnt weer in het niet.

Dan opmerkelijk weer 2 mannen,

Die mij in 2 seconde, naar het nichtenrijk verbannen.

Op chatroulette doet mij dat niet veel,

Dus na een seconde kijk ik eens scheel.

Ze beginnen te lachen, en tot mijn vertier,

Showen ze een blik bavaria bier!

2 donkere mannen, en reken maar van yes,

Ze zitten te drinken, met een blik 8.6.

Iedere keer denk ik, die gast is niet lekker,

En nog elke keer, kan het weer gekker.

Ik start nog een keer de plaat van dn nino rota,

Die plaat die ik van die jood had.

Tijdens de carrousel muziek,

Klik ik nog een paar keer.

Maar de chatroulette…

Wil het niet meer.

Ik heb het gezien, het is mij weer genoeg,

Ik heb immers,

De avond nog voor de boeg.

Even pauze, terug naar real life,

Om vanavond verrast te worden

Un garcon francaise, or an english wife.

Jonathan

SON EN BREUGEL - Jonathan van Hout heeft de aanmoedigingsprijs gekregen voor jonge vrijwilligers. De prijs werd vrijdag uitgereikt door wethouder Marina Starmans tijdens de bedankavond voor jonge vrijwilligers in gemeenschapshuis Braecklant.

Aanmoedigingsprijs Jon van HoutDe bedankavond werd dit jaar voor de tweede keer georganiseerd door de LEV-groep en de Vrijwilligerscentrale in samenwerking met de gemeente Son en Breugel. Alle jongeren van 16 tot en met 25 jaar in Son en Breugel, die in het afgelopen jaar of daarvoor, vrijwilligerswerk hebben gedaan waren uitgenodigd voor deze avond. Er werden verschillende demonstraties gegeven van onder andere Zumba, powerpump, cocktails maken, buikdansen en breakdance. Daarnaast konden de jongeren deelnemen aan allerlei activiteiten. Zo was er ook gelegenheid tot karaoke en roulette. De 22-jarige Jonathan van Hout uit Breugel is zo verknocht aan Son en Breugel dat hij zich graag op veel manieren wil inzetten voor de lokale samenleving. Hij zet zich dan ook onder meer in voor het project ‘Uit de shit’. Hij is actief in de jeugd- en jongerenraad. Daarnaast doet hij al jaren mee met de vakantiespelweek en is hij actief bij de carnavalsvereniging.

(Foto's: Wil Feijen)

Bron: http://son-en-breugel.kliknieuws.nl/nieuws/91099/aanmoedigingsprijs-naar-jonathan-van-hout

2 Leuke Lectrr's..

Via http://www.nu.nl/